ഇന്ന് തടാകക്കരയിലിരുന്നു
തിരയുകയാണ് ഞാന്‍
നിന്റെ സ്വരം
ഹൃദയത്തിന്റെ ചായയുള്ള തടാകം
പുറകില്‍ ഓടി മാഞ്ഞു
ഒരു നിഴല്‍
പ്രഭാതം
വയനാട്
അമ്പുകുത്തി മലയുടെ
മുകളില്‍ കണ്ട നിഴല്‍
എന്നിലേക്ക്‌ നിന്റെ
നീല ഞരമ്പുകളെ
കൊണ്ടുവരുന്നു
നാം രണ്ടുപേരും
കൈകൊര്ത്തിരുന്നു
കണ്നീരുപ്പുകൊണ്ട്
നാം പടുത്ത മലയില്‍
മഞ്ഞു കൊള്ളാതിരിക്കാന്‍
കാശ്മീരി ഷാള്‍ പുതപ്പിച്ചു
നീയെന്നെ .
മറ്റൊരു സായാഹ്നം
ബംഗാളൂരില്‍
നിന്റെ നെറ്റിയില്‍
കൈവച്ച എന്റെ വിരല്‍ പൊള്ളി
ഒലിക്കുന്നു നിന്റെ ജ്വരം
പനിയുടെ മൂര്ചയില്‍
ഞാന്‍ നിന്നെ താങ്ങി
പിന്നെ നിന്റെ നെറ്റിചൂട്
എന്നിലേക്ക്‌ സംക്രമിച്ചു
പതുക്കെ
നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ചു
വില പറഞ്ഞ ആനക്കൊമ്പ് പ്രതിമ
ആ വണിക്ക് വിലപേശി
വിറ്റത് ഓര്തെടുതുകൊണ്ട്
നീയെന്റെ തല യിണ കള്‍ക്കുള്ളില്‍
മുഖം പൊത്തി ക്കിടന്നു
നാം ഒളിച്ചു കളിക്കുകയായിരുന്നു.
പിന്നെ
ഒരു കുഞ്ഞു താരാട്ട് പോലെ നിന്റെ
സംഗീതം ഒഴുകിപ്പരന്നു
"കമല ജാതള വിമല സുനയന ......
എന്തോരൂഷ്മളത
പനിക്കുന്ന നിന്റെ വരികള്‍
എപ്പോഴാണ് ഞാന്‍
ഉറങ്ങിയത്
ഉണരുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍
നാട്ടിലാണ്
പനി വിട്ടിരുന്നു.
പിന്നെ
തൃശൂര്‍ ജില്ലാസ്പത്രിയിലെ
മുഖത്ത് കടന്നല്‍ കലയുള്ള
നേഴ്സ് പറഞ്ഞു
കഞ്ഞിയും ച്ചുട്ടപപ്പടവും
വാങ്ങി വരാന്‍ ആളെ അയയ്ക്കു
താങ്കള്‍ക്ക് 103 ഡിഗ്രി പനിയായിരുന്നു
ഇന്നലെ
ബോധമില്ലാതെ
ആരോ ഇവിടെ കൊണ്ടുവരുമ്പോള്‍ !
കറുത്ത ലോഹയിട്ട
പാതിരിയെ
തൂക്കിക്കൊന്നു.
ഒരു തോക്കിന്കുഴലില്‍
കുട്ടികള്‍ നിര്‍ദാക്ഷിണ്യം
നടന്നു തളര്‍ന്നു.
കണ്ണ് പൊത്തിക്കളിക്കാന്‍
പോയ അവരെ
മുതലക്കുളത്തില്‍
എറിഞ്ഞു കൊന്നു.
പ്രജ്ഞ കെട്ട കമിതാക്കള്‍
പ്രണയ തുരുത്തില്‍ നിന്ന്
ചാടി മൃതിവരം വാങ്ങി
മതികെട്ടവര്‍
മതിലികള്‍ക്കുള്ളില്‍
കല്ലായി നിന്നുകൊടുത്തു
പുണ്യം പെറാന്‍!
എന്നിട്ടും ബാക്കിയായവര്‍,
മരുഭൂമിയിലൂടെ
മണലിനു കുറുകെഓടി;
ഇത്തിരി തണല്‍ തേടി.
തീരത്ത് പകുതി മുങ്ങിയ
ഒരു വഞ്ചി.
മുനയൊടിഞ്ഞചുണ്ടുമായി
മഴകാത്തു മുഷിഞ്ഞ
വേഴാമ്പല്‍ പറന്നു പോയി.
എനിക്ക് കുറുകെ ചാടിയ
കരിമ്പൂച്ചയുടെ
കറുപ്പിലേക്ക്‌
രാത്രി സംക്രമിക്കുന്നു
നാളെ അതിന്റെ ജാതകം നോക്കണം !
