Monday, June 27, 2011

മൈക്കേല്‍ ജാക്സനൊരു ഗീതം


ആരുനോവിച്ചിതെന്നാത്മാവിനെ ?
ചോദിച്ചു നീ; ഉത്തരം കാക്കാതെ
പൊലിഞ്ഞ സ്നേഹമേ പ്രണാമം.

നിന്റെയുള്ളില്‍
വേദന വിങ്ങി നിന്നു പാട്ടുകള്‍,
രുദ്രം താളം!

ചെകുത്താന്റെ പാട്ടുകളെന്നു
മുദ്രകുത്തപ്പെടുമ്പോള്‍
അഭയം കണ്ടു
നിന്‍റെ യൌവ്വനം
മോര്‍ഫീന്‍ കയങ്ങളില്‍ !

വേദന മറന്നു
നീ പാടുന്ന
ഡാമറോള്‍
പ്രഭാതങ്ങള്‍

പാട്ടിന്‍ കയങ്ങളില്‍
ആയിരങ്ങള്‍ തുള്ളി മറിയുന്ന
നിശകള്‍

ദിനങ്ങളൊടുങ്ങുന്നു .

നഷ്ട്ടപ്പെട്ടുപോയ
കാതരയാം നിന്‍
സ്നേഹിതയുടെ
ഒര് ലേഖനം കൊതിച്ചു
നിന്‍റെ കരള്‍ കീറിയോഴുകുന്നു
പാട്ടിന്‍ നദി .. " soembody hear my soul now ..."

ഇരമ്ബുന്നായിരങ്ങള്‍
നിന്‍ ജാലക വാതില്‍ക്കല്‍,

നിന്നു നീ സ്വവര്‍ഗാനുരാഗിയായ്,
കാമോന്‍മത്തനായ്‌ പേര് ചാര്‍ത്തപ്പെട്ടു
അഭിനവ പീലതോസിന്‍ മുറികളില്‍.

നാണം വിതച്ചു നീയെന്നച്ച്ചന്‍;
ഇരുള്‍മൂടിയ മുറികള്‍ നീ
ചുരുണ്ട് കൂടും ബാല്യം.

ലോകത്തിന്‍ മുറിവുണക്കാന്‍
"നിന്‍ വിശ്വാസം എനിക്ക് തരൂ"
പാടി നീ,

നുണ പറയാത്ത സ്നേഹമെവിടെന്നു നീ !

പ്രിയ മൈക്കേല്‍ ,
പറയൂ സ്നേഹമായിരുന്നോ നിന്‍റെ ദാരിദ്രം ?